Obieg Ziemi dookoła Słońca

Ruch obiegowy Ziemi jest to ruch wykonywany przez Ziemię wokół Słońca. Odbywa się po orbicie w kształcie elipsy zbliżonej do koła. Odległość Ziemi od Słońca zmienia się w czasie ruchu obiegowego. Najbliższe położenie (peryhelium) występuje 2 stycznia i wynosi 147 mln km, a najdalsze (aphelium) występuje 3 lipca i wynosi 152 mln km. Jednakże za średnią odległość Ziemi od Słońca przyjmuje się 150 mln km. Ruch obiegowy, podobnie jak obrotowy, odbywa się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, czyli jest ruchem prawoskrętnym. Okres obiegu wynosi 365 dni 5 godzin i 49 min i 42 sekund i jest trochę dłuższy niż trwa jeden rok zwykły dlatego by wyrównać tę różnice powstałą z nagromadzonych „dodatkowych" godzin, co cztery lata przedłuża się rok o jeden dzień tj. w lutym zamiast 28 liczymy 29 dni W czasie obiegu oś Ziemi utrzymuje stałe położenie. Jest nachylona do płaszczyzny orbity pod katem 66°33' i zawsze skierowana w stronę Gwiazdy Północnej. Powoduje to zmienność warunków oświetlenia Ziemi. Prędkość poruszania się Ziemi po orbicie jest nie jednakowa. Tym samym powoduje to, że czas trwania poszczególnych astronomicznych pór roku nie jest jednakowy

Ziemia, będąc jedną z planet Układu Słonecznego, wykonuje, tak jak pozostałe planety Układu, ruch obiegowy dookoła Słońca. Ruch ten odbywa się po orbicie zbliżonej kształtem do elipsy. Pełny obieg Ziemi dookoła Słońca trwa 365 dni 5 godzin 49 minut 9 sekund, czyli rok. Ziemia obiega Słońce ze średnią prędkością 30 km/sęk. Kształt orbity oraz położenie Słońca w jednym z ognisk elipsy powodują, że odległość Ziemi od Słońca zmienia się w ciągu roku. Najmniejsza jest w peryhelium przypadającym na dzień 2 stycznia i wynosi 147 min km, największa w dniu 3 lipca w tzw. aphelium i wynosi 152 min km. Ruch obiegowy Ziemi, tak jak jej obrót wokół własnej osi, odbywa się z zachodu na wschód. W ciągu całego roku oś Ziemi zachowuje stałe nachylenie do płasz­czyzny orbity wynoszące 66° 33', nie zmienia się również jej kierunek.

Charakterystyczne położenia Ziemi względem Słońca:

• 21 marca i 23 września - dzień równonocny wiosennej i jesiennej - promienie słoneczne padają prostopadle na równik. Promienie słoneczne oświetlają całą planetę, a dzień i noc trwają po 12 godzin.
• 22 czerwca - dzień przesilenia letniego - promienie słoneczne padają prostopadle na zwrotnik Raka. Lepiej oświetlona jest półkula północna, na której dzień jest dłuższy od nocy. Za kołem podbiegunowym płn. panuje dzień polarny.
• 22 grudnia - dzień przesilenia zimowego - promienie słoneczne padają prostopadle na zwrotnik Koziorożca. Lepiej oświetlona jest półkula południowa, na której dzień jest dłuższy od nocy. Za kołem podbiegunowym płd. panuje dzień polarny.

Stałe położenie osi ziemskiej powoduje zmianę oświetlenia różnych części Ziemi w ciągu roku, co jest przyczyną:

• występowanie pór roku,
• zmienna długość dnia i nocy,
• zmienny czas i miejsce wschodu i zachodu Słońca,
• zmiana wysokości Słońca nad widnokręgiem w południe,
• rachuba czasu - kalendarz,
• zjawisko dnia i nocy polarnej,
• różne strefy oświetlenia kuli ziemskiej,
• występowanie stref klimatycznych.