Roślinność strefy subarktycznej i arktycznej

Klimat okołobiegunowy - obejmuje dwa typy klimatów:

• subpolarny (podbiegunowy, subarktyczny) - północna Syberia, północna Kanada, Alaska
• polarny (biegunowy, arktyczny) - Antarktyda, Grenlandia, wyspy Arktyki, północne krańce Syberii (wg podziału Okołowicza).

Oba te klimaty charakteryzują się niskimi opadami przez cały rok, nie przekraczającymi 250 mm, w klimacie subpolarnym są to opady głównie śniegu, zaś w klimacie polarnym tylko śniegu. W klimacie subpolarnym temperatura w najcieplejszym miesiącu nie przekracza +10°C, a większą część roku jest ona niższa. W klimacie polarnym temperatura nigdy nie przekracza 0°C. Roczna amplituda powietrza wynosi ponad 50 stopni Celcjusza. Surowość klimatu sprawia, że roślinność tych stref jest uboga. W klimacie subarktycznym występuje tundra, w arktycznym pustynie lodowe.

Pustynia lodowa - roślinność występuje tylko na skałach wystających ponad lodem. Tworzą j ą porosty, mchy i skąpa roślinność kwiatowa. Na Antarktydzie roślinność jest jeszcze uboższa - glony, porosty i mszaki.

Tundra - formacja roślinna rozwijająca się na północ od tajgi. W jej połu­dniowej części dominują krzewy brzozy karłowatej i wierzby po­larnej oraz krzewinki (borówka). Dalej ku północy zaczyna prze­ważać roślinność zielna, rośliny wrzosowate oraz mchy i porosty. Ponieważ tundra porasta obszary objęte wieczną zmarzliną, która w czasie arktycznego lata rozmarza do głębokości ok. 50 cm, stąd jest tutaj dużo terenów zabagnionych. Na obszarach skalistych tundra przechodzi w arktyczną pustynię skalistą. Roślinność występuje tu kępkami. Są to głównie porosty, rośliny kwiatowe, np. dębik całobrzegi i dębik ośmiopłatkowy oraz rośliny podusz­kowe - głodek i skalnica.